Lopušanka (Łopuszanka)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
W 1556 r. osada nosiła nazwę Stebnik, w 1565 występuje jako Lechnowa, od 1568 r. pojawia sie forma Łopuszanka Lechnowa (Inwentarz 1568, 336v; Makarski, 1999, 154). Obecnie nosi nazwę Łopuszanka (Lopušanka).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada w starostwie samborskim, lokowana na surowym korzeniu na mocy przywileju królowej węgierskiej Izabeli Jagiellonki wydanym w 1556 r. na rzecz lokatora, Olechny Stebnickiego (zwanego później Łopuszeńskim). Za trudy związane z jej lokowaniem Stebnicki kupił za 70 florenów w tej wsi dziedziczne sołectwo (w rzeczywistości kniaziostwo), w skład którego wchodziły trzy dworzyszcza, 1/3 z danin uiszczanych przez mieszkańcow na rzecz krola, prawo do budowy młyna, trzy dni pańszczyzny w roku świadczonej przez chłopów i inne daniny. W zamian sołtysi mieli płacić dwa floreny rocznie tytulem stacji oraz służyć w okresie wojny na rozkaz starosty. Zatwierdzając ten dokument w 1558 r. król Zygmunt August do uposażenia sołtysa dodał karczmę w pobliskiej Łomnej, ponadto nadał jeden łan dla cerkwi (patrz niżej). (NBL, 2837/III, 52; Inwentarz 1568, 337-338). Lustracja z 1565 r. wspomina 24 kmieci osiadłych na półłankach, korzystających jeszcze z okresu wolnizny (LWR II, 81).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
W 1558 r. cerkiew już istniała lecz źrodło określa ja jako nową. Wówczas król Zygmunt August powołał popostwo, w skład którego miał wchodzic jeden łan ziemi, wykarcziwany przez kniazia Olechnę. Z kontekstu dokumentu wynika, że kniaziowie otrzymali wobec świątyni prawo patronatu. Cerkiew wzmiankowana również w 1565 r., (Inwentarz 1568, 338; LWR II, 81; NBL, 2837/III, 52).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa