Osada w dobrach księcia Konstantego Ostrogskiego powstała na mocy wspólnego z wsią Oporzec przywileju, wydanego w 1591 r. dla Fedki, Wasyla, Kużmy i Prokopa Mańkowiczów, poddanych księcia. Znamy ten dokument jedynie z wadliwego tłumaczenia polskiego. W zamian za trudy włożone w lokację uzyskali oni sołectwo, składające sie z 2 łanów " na Oporze" i 1 1/2 łanu "na Ławocznym", prawo do budowy młynków, foluszy, stępów i karczem. Na potrzeby cerkwii pop Wasyl Sołopowicz otrzymał 1 1/2 łanu "na Oporze" i 1 łan "na Ławocznym". Osadnicy, którzy przybędą do tych wsi otrzymali 24 lata wolnizny od wszelkich powinności, w tym dani z owiec. Po jej upływie z każdej roli będą płacić po 4 grzywny czynszu oraz uiszczać daniny tak jak to czynią mieszkańcy innych wsi należących do Ostrogskich. Swoim sołtysom mieli odrabiać 5 dni pańszczyzny i tłoki, składać daniny zwane kolendami, w kołaczach, kogutach i jajkach. Sołtysi co roku powinni dawać swoim panom po 10 serów wołoskich, 30 dużych pstrągów, pełnić powinności tak, jak to czynią inni sołtysi (Wagilewicz, 1857, 44)