Najstarszy skład
kapeli (muzyki): gęśle, dudy. W XIX wieku doszły: basetla (basy), na przełomie
XIX i XX wieku wchodzą dwoje skrzypiec - grające prym i sekund. W latach 30. XX
wieku stabilizuje się typowy skład muzyki: 3 skrzypiec i basy. Używano też:
cymbały, okaryny, drumlę, piszczałki 6 i 3 otworowe oraz bezotworowe.
Tańce:
zbójnicki, góralski (ozwodna, 2 krzesane, zielona – nazwa od pierwszych słów
tekstu słownego „Zielona rutka, jałowiec”). Inne: polka, walczyk.
Śpiew:
Nadrzędna kategorię repertuaru stanowią nuty dopuszczające swobodną
wybór tekstów słownych i melodii wraz z ich wariabilnością przy każdym
wykonaniu. W muzyce Podhala wyróżnia
się około 120 nut, z czego mniej niż połowa jest obecnie w użyciu. Istnieją 3
zasadnicze typy nut podhalańskich:
I – nuty
zbudowane ze zdań 5-6 taktowych: ozwodne (do tańca), wierchowe (do śpiewu) i
staroświeckie (do gry), dwuwiersze dwunastozgłoskowe. Wśród tej grupy wyróżnia
się także nuty wierchowe, inaczej zwane ciągnionymi. Są one nietaneczne,
śpiewane wolniej, mają rozluźniony rygor metryczny i rytmiczny, wykonywane były
na wolnej przestrzeni, wielogłosowo.
II – nuty o zdaniu 4 taktowym i szybkim tempie: krzesane i drobne (do tańca) – przeważa bieg równych ósemek.
III – marsze i
nuty do zbójnickiego, zdania 4 taktowe, tempo umiarkowane, 13-14 zgłoskowe
dwuwiersze.
Zawołania
pasterskie tzw. wyskania kobiet i odpowiadające na nie, mające tekst
słowny zawołania mężczyzn. Opierają się na łączonych za pomocą glissanda dźwiękach o
częściowo lub całkowicie niesprecyzowanej wysokości i rytmice.
Zespół śpiewaczy REGLE im. Jana Jędrola. Został założony w 1974 roku z inicjatywy Tadeusza Galicy. Jego celem jest kultywowanie i popularyzowanie reliktowych form muzycznego folkloru Podhala, z naciskiem na własną miejscowość.