Osadę Borynia i Jabłonów w starostwie samborskim lokowano na podstawie starszego przywileju króla Zygmunta Starego, wspomnianego w dokumencie królowej Bony, wystawionego w 1552 r. dla Jana Wysoczańskiego, sołtysa (kniazia) z Wysocka Niżnego. Na jego mocy potwierdzono jego prawa (uzyskane po ojcu) do kniaziostw we wsi Jabłonów i Borynia, uposażone m. in. w dwa dworzyszcza, 1/3 część danin przysługujących królowi, inne daniny (zgodne z obyczajem), dwa młyny, 3 dni pańszczyzny rocznej wykonywanej przez mieszkańców obu wsi. W zamian miał płacić co roku stacje, zaś w przypadku wyprawy zbrojnej brać w niej udział na dobrym koniu (Inwentarz 1568, 383v-385; NBL, 2837/III, 5-6). W 1565 r. w tej osadzie zamieszkiwało 55 kmieci osadzonych na 19 1/4 łanach zwanych dworzyszczami. Z każdego półdworzyszcza kmiecie płacili rocznie 12 gr za barany, za 15 gr wykupywali robociznę oraz uiszczali równowartość baranka. Płacili też podymne, spisne, stacje. Zamieszkiwało tam 4 zagrodników uposażonych w 1/4 łanu (dworzyszcza). Zarówno pop jak i pozostali mieszkańcy dwa razy w roku uiszczali powinność zwaną pokłon przy okazji zborów-typowych dla prawa wołoskiego zebrań sądowych krainy (LWR II, 92; Jawor, 1997, 179-186).