Mežiriččja (Parchacz)
Kategorie:
miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Zmiana nazwy osady z Parchacz (w dokumencie z 1550 r. Parkarzow - AGAD, MK 79, 279-280; w lustracji z 1564 r. Parkacz - Opisi korolivščin, 1900, 159-160) na Mežiriččja nastąpiła kilka lat po II wojnie światowej.
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osadę lokowano na mocy przywileju królewskiego z 1550 r. w miejscu od dawna opustoszałym. W akcie tym nie określono prawa jakim miała się rządzić ta osada, ograniczono sie jedynie do opisania uposażenia sołtysa Waszka Kalynowicza (MK 79. 279-280). Lustracja z lat 1564-1565 ukazuje skomplikowaną sytuację prawną wsi, będącą zlepkiem elementów prawa niemieckiego, wołoskiego i ruskiego. Chłopi dzierżyli dworzyszcza - gospodarstwa typowe dla prawa ruskiego i wołoskiego, ale płacili czynsz w pieniądzu. Jeden z nich pełnił funkcję tywuna (obyczaj ruski), więc nie uiszczał czynszów. Odrabiali pańszczyznę tygodniową : ile każą. Jednocześnie hodowcy świadczyli typową dla prawa wołoskiego owczą dwudzieszczyznę (Opisi korolivščin, 1900, 159-161)
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Cerkiew wzmiankowana począwszy od 1564 r. (Opisi korolivščin, 1900, 159-160).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa