Kusznica
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, pasterstwo, Wołosi, współczesna Ukraina, XIV wiek, XV wiek
Nazewnictwo
Кушниця, Kovácsrét, Kuhnyche, Kwsnycha, Kwsnycza
Ludność — skład etniczny
Węgrzy, Rusini-Ukraińcy, Wołosi
Język
Węgierski, Ukraiński
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Oprócz wsi wołoskich Krajny Bereżskiej i Chustskiej wschodnich żup Królestwa Węgierskiego, w źródłach odnotowane są też inne osady, związane z pobytem Wołochów i ich prawem w XVI - XV ww. Na przykład, Kusznica, po raz pierwszy wzmiankowana w 1318 r., jako Cusmuca (Györffy 1963: 543). 27 Lutego 1383 r. królowa Maria podarowała osadę synom wołoskiego wojewody Seneslawa z rodu Dolgai - Janoszowi, Stefanowi, Szandorowi: "Kenezyatum duarum villarum nepe Kerechkey et Kuchnyche vocatorum" (Гаджега В., 1931: 170)". Do obowiązków zamieszkujących na tej wsi pasterze wchodziło też zbieranie królewskiej pięćdziesięciny z owiec. 50% od tej sumy mogli pozostawiać sobie (Тиводар, 1994: 451, 454). W 1389 r. Andegawenowie potwierdzili prawo Dolgai na Kusznicę, która od 1454 r. na ich prośbę została przylączona do żupy Maramuresz/Maramarosz (Iványi 1931:137–138).
Źródła do dziejów miejscowości
Mihályi, 1900: 79
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa