Мідяниця, Medence, Medenche, Kraÿna Medencze, Medenczie, Medjanicza, Мeдяницa 

Z pośród wsi na prawie wołoskim żupy Bereg najwięcej znamy o dziesięciu osadach, przede wszyskim, wzmiankowanej od drugiej połowy XIV w. w dalszich okolicach, związanego z Wołochami Mukaczewa Midyanicy. Osady formowali już od 1378 r. odrębny teren, wzmiankowany w źródłach - Kraina Berezka. Właśnie wtedy po raz pierwszy Midyanica odnotowana na kartach źródeł. Pierwsze notatki o prawie wołoskim w okolicach Mukaczewa datują się 1364 r. Nie ulega żadnej wątpliwości, że prawo wołoskie na wsi istniało już od połowy XIV w., potwierdzając po kolei dypłomami królewskimi od 1370, 1378, 1380, 1466, 1493, 1506, 1523, 1526, 1652 rr. W 1364 r. królowa Elżbieta nadała zgodę osadom wołoskim na wybór wojewody-urzędnika, sędzia, celnika, władza którego była dziedziczną. Aktem 1370 uzupełnili się obowiązki urzędników wołoskich wsi oraz żup. W 1378 r. wołosi dostali prawo sądu nad wojewodami. Wołoski charakter wsi potwierdza akt 1564 r., gdzie wzmiankowana Kraÿna Medencze. Szereg przywiłejów osad wołoskich wsi z okolic Mukaczewa przetrwał do połowy XVII w. (Тиводар, 1994: 450). Mieszkańcy Midyanicy pewnie płacili umiarkowane podatki na rzecz zamku i kasztelana Mukaczewa, ale przywiłeje obywatele Berezkiej Krajny różnili się od wsi wołoskich Krajny Maramaroskiej, poważniej uprzywiłejowanych (Тиводар, 1994: 451)