Z pośród wsi na prawie wołoskim żupy Bereg najwięcej znamy o dziesięciu osadach, przede wszyskim, wzmiankowanym od 1448 r. Ardanowie, położonym blisko dokładnie związanego z Wołochami Mukaczewa. Osady formowali od 1378 r. Krainę Berezką. Pierwsze notatki o prawie wołoskim w okolicach Mukaczewa datują się 1364 r. Ich potwierdzają kolejne dypłomy królewskie od 1370, 1378, 1380, 1466, 1493, 1506, 1523, 1526, 1652 rr. W 1364 r. królowa Elżbieta nadała zgodę wsiam na wybór wojewody-urzędnika, sędzia, celnika, władza którego była dziedziczną. Aktem 1370 uzupełnili się obowiązki urzędników wołoskich wsi oraz żup. W 1378 r. wołosi dostali prawo sądu nad wojewodami. Szereg przywiłejów przetrwał do połowy XVII w. (Тиводар, 1994: 450). Mieszkańcy Ardanowa płacili umiarkowane podatki na rzecz zamku i kasztelana Mukaczewa, ale przywiłeje obywatele Berezkiej Krajny różnili się od wsi wołoskich Krajny Maramaroskiej, poważniej uprzywiłejowanych (Тиводар, 1994: 451).
Lokacja na prawie wołoskim przed
rokiem 1466, prawdopodobnie jeszcze w XIV wieku.
Тиводар Михайло Петрович, Традиційне скотарство Українських Карпат другої
половини xix першої половини ХХ ст.: історико-етнологічне
дослідження.Ужгород, 1994
Karel Kadlec, Valaši a
valašské právo v zemíh slovanských a uherských, v Praze 1916.
Jedna spośród 10 wsi (Dragabratfalva,
Medencze, Ardánháza, Hátmeg, Zavidíalva, Kerepecz, Lafalva, Kenderesfalva, Sándorfalva
i Sztánfalva) na prawie wołoskim komitatu Bereg na Rusi Zakarpackiej wymienianych
wspólnie w dokumentach królów i królowych węgierskich z lat 1466, 1493, 1506, 1523, 1562 [Kadlec,
1916: 476-483]. Cały ten obszar już od 1378 r. określano jako Kraina
Berezka. Pierwsze notatki o prawie wołoskim w okolicach Mukaczewa (Munkacza)
pochodzą z roku 1364, chociaż osadnicy wołoscy notowani są na tym terenie od
końca XIII w. W 1364 r. królowa Elżbieta nadała społeczności wołoskiej z
komitatu Bereg prawo wyboru wojewody, który sprawowałby władzę sądowniczą i
bronił interesów Wołochów przed urzędnikami królewskimi [Kadlec, 1916:
475-476]. W dokumencie z 1370 roku ta sama władczyni potwierdziła praworządność
wyroków wołoskiego wojewody [Kadlec, 1916: 476], a w 1378 r. potwierdziła,
że Wołosi i ich kneziowie nie mają podlegać sądom urzędników królewskich za
wyjątkiem spraw państwowych i kryminalnych. Ardanovo (Ardánháza,) odnotowane jest po raz pierwszy
wraz z pozostałymi wyżej wymienionymi wsiami w dokumencie Elżbiety, matki króla
Macieja Korwina, z roku 1466. W dokumencie tym określono wysokość świadczeń
mieszkańców tych wsi. [Kadlec, 1916: 479-480].