Comitatus Maramarosiensis od połowy XIV w. lączył liczne grupy obcych przesiedleńców, przede wszystkim - Wołochów. Wieś Busztyno wraz z Sołotwynem, Tereswą oraz licznymi innymi blisko położynymi osadami byli terenem zagospodarowania wołoskiego i lokacji osad na prawie wołoskim od połowy XIV wieku. Centrum urzędniczy tych terenów lokowany został podobno jak w Siedmiogrodzie, w zamku Chusta. Osobny status wieś dostała od króla Ludwika I w 1373 r. Wtedy osada odeszła wołochom, synam wojewody Bałka - Iwanowi oraz Dragowi. W dokumncie czytamy, że "Balk, Drag Iohannes fily condam Saaz woyvode" całkiem po prawu korzystają z "possessionum Kuhnya vocate et ad eam pertinencium, item Bochkoy, Feyreghaz, Tharaz et Botafalva vocatarum in Comitatu Maramorosiensi existecium" (Mihályi, 1900: 65). O tym że czytamy w kopii do konwentu Łełeskiego (Mihályi, 1900: 68). Ten Drag ją kontrolował conajmniej do 1389 r., kiedy został odnotowany jako właściciel wsi (Тиводар, 1994: 447). Pewnie jego wnuk, lub prawnuk Bertołon Dragari wzmiankowany w Busztyno 1480 r. Ponieważ wieś lokowano na prawie wołoskim, do XVII wieku jej obywatele pozostawały się wolnymi, bez żadnych powinności na rzecz pana (Вербиленко 2003: 422).

Mihályi, 1900: 65-69.