Łopusznica
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Лопушниця
Ludność — skład etniczny
Ukraińcy, Wołosi (?)
Język
Ukraiński
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
"Wzmianki o elementach prawa wołoskiego niektórych osad ziemi przemyskiej są późniejsze, chociaż nie musi to jeszcze przesądzać o późnej metryce ich powstania". "Łopusznicę nad ciekiem o tej samej nazwie lokował król Zygmunt Stary w 1508 r." (Jawor, 2000: 108-109). "Taką inicjatywę podjęli bracia Bartym, Juśko i Jurko (...). Z treści królewskiego dokumentu wynika, że powołanie jednocześnie w ej wsi kniaziostwo, w skład którego miały wejść między innym trzy łany wykarcowane przez braci oraz młyn i karczma, pozostawało ich wspólną własnością" (Jawor, 2000: 131). Na początku XVI w. wyczerpały się możliwości osadnicze w ziemi Przemyskiej, o czym świadczy "zapiska z 1513 r. Jak z niej wynika, niedługo przed tą datą Fiodor ze wsi Brzegi nabył od starosty przemyskiego prawo do lokowania w lesie zwanym Świniacz kniaziostwa. Jednak kniaziowie z okolicznych wsi królewskich, zwłaszcza Łopusznicy, nie dopuścili do tego twierdząc, że w lesie tym oni i ich ludzie mieli pastwiska i barcie. Charakterystyczne, że Fiodor zrezygnował z lokacji, domagając się jedynie zwrotu zapłaconych za zezwolenie lokacyjne pieniędzy" (Jawor, 2000: 166). W roku 1556 odnotowany przypadek sądu nad niejakim Tymkiem z Łopusznicy, oskarżony w kradzieży kur według prawa wołoskiego (Грабовецький В., 1992, т. 1: 145).
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, MK 23, k. 269-270
MRPS, t. 4, № 308, № 309
ЦДІАЛ, ф. 13 Перемишльський гродський суд, оп. 1, спр. 4, k. 553-555.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa