Борислав

Ukraińcy, Wołosi

Ukraiński

"W wysuniętym najdalej na wschód krańcu ziemi przemyskiej, wchodzącym w skład powiatu stryjskiego, najstarsze informacje dotyczące osadnictwa wołoskiego odnoszą się do dóbr prywatnych, co wynika z charakteru zachowanych dokumentów, będących z reguły aktami nadań wsi na prawie lennym dla osób prywatnych"(Jawor, 2000: 105). W Borysławiu, dobrze znanym i udokumentowanym z lat 80-ch XIV wieku, osadnictwo na prawie wołoskim, dzięki staraniom przedstawicieli herbu Sas, istniało od końca XIV w. Od 1508, 1511 oray 1513 rr. wiemy o tym de facto (Jawor, 2000: 105). Prawo wołoskie osady 1508 r. "dowodzi zapis, gdy żona Andrzeja Tarły Barbara, dziedzieczka wsi Czaple i tenutaiuszka z Kołpca oskarzyła szlachetnego Klimaszkę z Borysławia, że wraz z 30 pomocnikami uprowadził z Kołpca dwóch kmieci: Jacka i Wasyla lokowanych tam na prawie ruskim, zabrał ich do Borysławia osadzając na prawie wołoskim. Oskarżony odpierał te zarzuty twierdząc, że chłopi ci przybyli do niego z rodzinami i ruchomościami z własnej woli" (Jawor, 2000: 172). O tym samym świadczy też hodowla bydła u Miliana z Borysławia, gdy "w 1513 r. zabrano mu jedynie część zwierząt: sześć wołów, sześć krów i cielętami, dwa konie, oraz 12 kobył z dwoma źrebkami" (Jawor, 2000: 147). 

ЦДІАЛ, ф. 14 Перемишльський гродський суд, оп. 1, спр. 6, k. 4-5; 624; 770.