Pìdbuž (Podbuż)
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osadnictwo górskie, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Ukraińcy, Wołosi
Język
Ukraiński
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada położona w starostwie samborskim (dzierżawa ozimińska) pozostawała własnością królewską, notowaną w źródłach począwszy od 1492 r. Wspomniano wówczas o jej mieszkańcu Wołochu Fiodorze, który opuścił zajmowane dotąd w tej wsi półdworzyszcze na prawie wołoskim. Natomiast w 1505 r. wieś król Aleksander nadał Janowi z Buczacza Podbuż: cum Montibus Alpium et decimis agnorum wlgaliter strangy (Jawor, 2000: 46). W 1510 r. zapłacono od 8 1/2 łanu, młyna, popa i 400 owiec (Jawor, 2000: 104). W 1532 r. wieś zaliczono do osadzonych na prawie wołoskim. Zapłacono wówczas podatek od 14 dworzyszcz kmiecych, młyna i popa (AGAD, ASK, I, 17, 65v). W 1565 r. była to duża osada, zamieszkiwana przez 57 kmieci osadzonych na 21 łanach albo dworzyszczach oraz 12 zagrodników. Swoje powinności wykonywali oni analogicznie do mieszkańców pobliskiej Opaki i Załokcia (patrz hasła). Uiszczali też daniny w postaci dziesiątego wieprza i dwudziestej owscy (LWR II, 123). Prawo wołoskie w sądownictwie wiejskim przetrwało chyba do połowy XVII w., kiedy został odnotowany przypadek uczestnictwa zamieszkującego w Stronnej S. Dasziwa w sprawie o kradzieży krowy z blisko położonego Ilnika. Dasziw według decyzji sądu wołoskiego oraz świadków z Podbuża, został usprawiedliwiony (Шандра Р., 2009: 82; Шандра Р., 2014: 152)
Źródła do dziejów miejscowości
AGZ, t. 18, № 2242
MRPS, t. 3, № 2225
AGAD, ASK I, 15, k. 222v
AGAD, ASK I, 20, k. 149v
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Cerkiew w Podbórzu notowana jest od 1507 r. (Budzyński, 1990, 148).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa