[GJ] Osada notowana jest w źródłach począwszy od 1493 r. (Wyrostek, 1932, 151) i pozostawała własnością Komarnickich, będących jedną z gałęzi Wysoczańskich, zamieszkujących w sąsiednim Wysocku Niżnym (patrz hasło). W 1505 r. król Aleksander odnowił na podstawie zeznań świadków spalone w czasie najazdu Tatarów stare przywileje. Nowe otrzymali krewniacy: Jaczko i Wład Komarniccy, Waszko Turzański i Demko Wysoczański (ZNO, 1251/II, 101-103). Władająca Komarnikami szlachta wołoskiego pochodzenia wprowadziła też swoje obyczaje prawne-prawo wołoskie i gopodarkę typu pastersko-rolniczego. W 1507 r. zapłacono podatek , od 10 łanów, popa i 300 owiec, w 1511 od 6 łanów popa, młyna i 300 owiec (AGAD, ASK, I, 20, 35v, 360v), zaś w 1515 r. od 6 łanów, 500 owiec, pustego młyna i popa (ŻD XVIII/1, 141).Z czasem postępowało rozdrobnienie własności. W 1589 r. wieś rozpadła sie na 10 działów pozostających w rękach drobnych bojarów (ŻD XVIII/1, 33). [GJ]

Wołoski charakter osady oraz przynadłeżność przedstawicielom herbu Sas "wzmiankują źródła z przełomu XV/XVI w". Pod 1494 r. wiemy o znajdujących się w rękach Tureckich Komarnikach. "Z kolei w Komarnikach podstawą opodatkowania było 10 łanów, pop i 300 owiec" (Wyrostek, 1932: 151; Jawor, 2000: 104).