Stupnica
Kategorie:
Bojkowie, lokacja na prawie wołoskim, współczesna Ukraina, XIV wiek, XV wiek, XVI wiek
Nazewnictwo
Ступниця
Ludność — skład etniczny
Ukraińcy, Wołosi
Język
Ukraiński
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Wieś nałeży do prywatnych. 10 listopada 1377 r. Władysław Opolski nadał Stupnicę wojewodzi wołoskiemu Dziurdziowi, protopłaście rodu Stupnickich. Funkcjoniwanie tutaj prawa wołoskiego nie ulega wątpliwości. Dziurdź Stupnicki, określony jako nobilis vayevoda Valachorum posiadał równieź młyn z łąkami, który kupił od Piotra Winnickiego (Breiter 1889: 69); (Шандра 2013: 84). O jego dzialalności wiemy z dokumentów okresu 1377 - 1406 rr. Świadkował też przy układaniu dokumentów Spytka z Melsztyna w 1390 i 13892 rr. (Jawor, 2000: 62). "Nawet po zaniku tego urzędu syn Dziurdzia, określony w dokumencie z 1425 r. jako dominus Ywan Dziurdz heres de Stupnicza, cieszył się znacznym mirem w lokalnej społecznoci jako rozjemca' (Jawor, 2000: 64-65). Na przykład "w 1499 r. właściciel Stupnicy został oskarżony o sprzeciwianie się wyjściu z tej wsi kmieci siedzących na prawie wołoskim. Trzy lata wcześniej strona skarżąca o to samo przedstępstwo sąsiednich wsi, między innym Uruża. Obok Stupnicy na przełomie XV/XVI w. pojawiła się obecnie nie isniejąca Wola, w 1512 r. opodatkowana wspólnie z macierzystą osadą jako Stupnicza cum Wola" (Jawor, 2000: 103, 105). Fiodor Wołoch ze Stupnicy osiedlił się w 1518 r. na wsi Bolanowice (Jawor, 2000: 110)
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, ASK I, 20, k. 445v
AGZ, t. 16, № 14
AGZ, t. 18, № 2695, № 2696
ZDM 4, № 1037, 1102
ЦДІАЛ, ф. 14 Перемишльський земський суд, оп. 1, спр. 7, к. 203
Інкін 1996: 109-146.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa