Berežnicja (Bereżnica)
Kategorie:
Bojkowie, lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, współczesna Ukraina, XV wiek
Nazewnictwo
Wystepujące nad rzeką Brzeżnica w okolicach Kobła Starego Derewno ( w 1499 r.) P. Dąbkowski (1939, 132) przekonująco identyfikował ze póżniejszą Bereźnicą. Współczesna forma nazwy znana od 1521 r. (Makarski, 1999, 33).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1519 r. król Zygmunt Stary na prośby sołtysa lub kniazia Waszka zatwierdził pochodzący z 1499 r. przywilej króla Jana Olbrachta. Na jego mocy król zezwolił na lokowanie na surowym korzeniu osady Derewno oraz Kobło w starostwie samborskim sołtysowi Jaczkowi i przywoływanie tam ludzi. W zamian ów Jaczko w obu tych wsiach uzyskał dziedziczne sołectwa zwane kniaziostwami. Każde z nich miało liczyć jedno dworzyszcze, zaś w Derewnie dodatkowo mógł Jaczko zbudować młyn i karczmę. Pobieral 1/3 część danin krolewskich od owiec i wieprzy, Kmiecie mieli na jego rzecz wykonywać pańszczyzny w wymiarze dwóch dni w roku. W zamian Jaczko i jego następcy mieli służyć w wyprawie wojennej w dwa dobre konie, uzbrojeni w łuki i strzały Przybywający do tych wsi wieśniacy otrzymali 15 lat wolnizny, jak to przewidywał obyczaj wołoski. Również po jej upływie wykonywać mieli wszelkie powinności według tego obyczaju. (AGAD, MK 34, 94; NBL. 2837/III, 13-14; Materìali 1905, nr 60). W 1565 r. w Bereźnicy zamieszkiwało 24 kmieci osadzonych na półdworzyszczach. Uiszczali oni jako czynsz i daniny po 33 gr i 6 denarów. Zamieszkiwało tam też trzech służków, płacących tylko po 4 1/2 gr, z racji służebności (LWR II, 98).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Cerkiew wzmiankowana w 1507, lecz nie ma pewności czy chodzi o tę Bereźnicę (Budzyński, 1990, 141)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa