[GJ] Ta położona w starostwie samborskim (w XVI w. dzierżawa ozimińska) osada została po raz pierwszy w źródłach odnotowana w 1446 r. (Makarski, 1999, 158). Możliwe, że juz wówczas żądziła się prawem wołoskim, poświadczonym począwszy od 1495 r. Wówczas zamieszkiwało w niej 18 kmieci, uiszczających daniny w baranach, serze i popręgach. Byli zwolnieni od pańszczyzn, w zamian mieli obowiązek jeżdżenia tam gdzie wskazał starosta lub jego urzędnik. Wieś uiszczała też daninę w postaci kogutów, którą zamieniono na czynsz (AGAD, ASK, 56, S-1/I, 12v). W 1532 r, zaliczono ją do osad prawa wołoskiego. Podatek uiszczono od dworzyszcz, popa i sołtysa lokowanego na jednym dworzyszczu (AGAD, ASK, I, 17, 65v).W 1565 r. była to duża wieś, zamieszkiwana przez 62 kmieci, użytkujących 21 1/2 dworzyszcza. Wykonywali oni bliżej niesprecyzowane robocizny, z każdego półdworzyszcza płacili przeliczone na monetę daniny, w sumie po 20 gr.Uiszczali dziesięcinę od wieprzy, dwa razy w roku składali opłate zwaną pokłonem przy okazji odbywania typowych dla prawa wołoskiego zebrań sądowych krainy zwanych zborami (LWR II, 121) [GJ]