Osada w starostwie samborskim została lokowana na prawie niemieckim przez króla Władysława Jagiełłę w 1430 r. W tym dokumencie trudno dopatrzeć sie wpływów prawa wołoskiego zaś status prawny jednoznacznie określono jako prawo niemieckie (magdeburskie) - (Inwentarz 1568, 434; ZDM VII, 2048). W 1494 r. występuje jako wieś prawa wołoskiego, co świadczy o napływie na jej teren w ciągu XV w. pasterzy. Rok później zamieszkiwało w niej 11 kmieci osadzonych na dworzyszczach lub ich częściach. Z każdego dworzyszcza uiszczali oni daniny w postaci 4 baranów, jednego baranka, ser i popręg. Z tytułu stacji dawali wołu (AGAD, ASK, 56, S-1/I, 4, 26v). W 1565 r. w Łukawicy zamieszkiwało 24 kmieci "robotnych" na 9 1/2 rozmierzonych dworzyszczach. Z każdego placili czynsz w wysokości 29 gr. Dwóch zagrodników uiszczało tylko po 2 gr podymnego.Sołtys płacił od ziemi użytkowanej ponad opisaną w jego przywileju. Wszyscy mieszkańcy wraz z popem dwa razy w roku uiszczali pokłon (LWR II, 97)-powinność składaną przy okazji zborów-typowych dla prawa wołoskiego zebrań sądowych krainy. Według inwentarza z 1585 r.  rządy w tej osadzie sprawowali Syen thywon, uwolniony od różnych powinności, oraz kniaź Iwan Łukawicki (Інкін, 2004: 233). Świadczy to o rusko-wołoskiej dwudzielności prawnej wsi.

AGAD, tzw. ML, dz. IX, B, sygn. 9, k. 115

AGAD, Archiwum Zamojskich, № 2978, s. 429, 431.