Ta roztoczańska osada położona wśród lasów jaworowskich wchodziła w skład starostwa grodeckiego. Swoją metryką sięga XV w., po raz pierwszy wzmiankowana w 1473 r. (Szyszka 2016, 422). W 1508 r. wspomniano o próbie przeprowadzenia na jej obszarze i w sąsiednich Starzyskach obdukcji przez woźnego sądu grodzkiego lwowskiego. Przy tej okazji wspomniano, że ta czynność została uniemożliwiona: per tywonem et xnyassz in eidem villis (CPAHUL, F. 9, op. 1, spr. 8: 11, 20). W 1565 r. w tej osadzie zamieszkiwało 34 kmieci osadzonych na 11 rozmierzonych dworzyszczach albo łanach, płacących czynsze. Przebywalo tan też 3 zagrodników, pop, oraz 3 służków na jednym dworzyszczu. Zwolnieni byli oni od powinności z racji posług (dla zamku grodeckiego). Zajmujący sie bartnictwem wieśniacy uiszczali daninę w miodzie (LWR II, 15-16). Podstawą opodatkowania wsi w 1578 r. były 3 łany kmiece, 4 zagrodnicy oraz pop osadzony na 1/4 łanu (ŹD XVIII/1, 75).