Miejscowość po raz pierwszy
wzmiankowana została w 1344 roku i występuje pod nazwą Lasyupatak, in Theutonico nomine Stillbach (Marek, 2006: 157). Nazwa osady utworzona
jest od wyrazów ‘cichy’ (po niemiecku still)
oraz ‘strumień’ (po niemiecku Bach).
W dalszych przekazach pisemnych nazwa wsi występuje w postaci Stillbach (1346), Stilbach
(1432) (Marek, 2006: 157). Na
mapach pierwszego mapowania wojskowego z lat 1763-1787 osada wymieniona została
jako Stilbach (http://mapire.eu/en/).
W rejestrze Jana Lipszky´ego z roku 1808 występuje nazwa w postaci praedium Stellbach vel Stillbach (Lipszky, 1808: 608). W słowniku geograficznym
Węgier z 1851 roku miejscowość zapisana jest jako puszta
Stilbach (Fényes, 1851: 43), por. Stelbach, niem. Stilbach (SGKP, t. 11, 1890: 324). W ostatnich latach istnienia
Austro-Węgier występuje pod nazwą Lassúpatak
(1895-1913) (lassú patak – po
węgiersku ‘wolny, wolno płynący strumień’). Po powstaniu Czechosłowacji
oficjalnie nazywała się Štilbach, Štelbach (1920), od 1948 roku Tichá Voda (Majtán, 1998: 90).
Pierwotne
osadnictwo wsi nosiło charakter niemiecki. W średniowiecznych dokumentach
wspomina się niemiecke imiona mieszkańców: Peter
Stawp, Lang Cristan, Zygel, Mathis Ianus, Kesselsmyth
(Marek, 2006: 157). Miejscowośc była zasiedlona przez Rusinów około 1560 r.
(Ila, 2015: 36). Według pierwszego
spisu powszechnego Czechosłowacji z 1919 r. we wsi mieszkało 280 Słowaków
i 7 Niemców (SMS, 1920: 80). Ostatni spis powszechny Słowacji z 2011 r.
podaje w Henclowej 99% Słowaków (101) (http://census2011.statistics.sk/tabulky.html).
Pierwsi
mieszkańcy wsi używali języka niemieckiego. Około 1560 r. w miejscowości
rozmawiało się po rusińsku. Według spisu powszechnego Węgier z 1880 r. język
słowacki był dla 354 mieszkańców językiem ojczystym, dla 10 takim językiem był
niemiecki (Majo, 2012: 60). Ostatni spis powszechny Słowacji z 2011 r.
odnotowuje we wsi Henclowa 99% mieszkańców, który podają język słowacki jako
swój język ojczysty (http://census2011.statistics.sk/tabulky.html).
Miejscowośc
górnicza była założona w XIV w. W źródłach pisanych pierwszy raz wspomniana w
1344 r. w postaci Lasyupatak, Stillbach. Rozwijała się jako miasteczko górnicze.
Z dokumentu pochodzącego z roku 1346, pochodzi wzmianka o rychtarzu
(wójcie), przysięgłych i mieszczanach – iudex,
iurati et cives de Stillbach (Marek,
2006: 156-157). Miejscowośc była zniszczona w 1556 r. Około 1560 r. byli w niej
osiedleni Wołosi, których wkrótce wygnali właściciele Zamku Spiskiego (Ila,
2015: 36). W 1583 r. wzmiankowani Coloni
in Stellbach (Marsina – Kušík, 1959: 13/34).
Miasteczko górnicze rozwinęło się na Spiszu, w Rudawach
Spiskich (Górach Wołowskich), 18 km na południe od Spiskiej Nowej Wsi. Położone
jest na wysokości 635 m n.p.m. (VSOS 1, 1977: 412). Miasteczko było zniszczone w 1556 r.
przez żołnierzy Franciszka Bebeka. Wołosi
osiedli w miejscowości około 1560 r. z inicjatywy Bebeków. Wkrótce byli wygnani przez właścicieli
Zamku Spiskiego (Ila, 2015: 36). W
kolejnych stuleciach występuje Ticha Woda jako folwark (praedium, puszta).
W połowie XIX wieku miejscowość
została na nowo uznana za samodzielną jednostkę administracyjną. W 1926 r. była
Ticha Woda przyłączona do miejscowości Henclowa (Majtán, 1998: 90). Mieszkańcy
przez stulecia zajmowali się przede wszystkim górnictwem i wyrębem drzew
(VSOS 1, 1977: 412).
Murowany kościół był w miasteczku wybudowany w XIV w.
Pierwsza wzmianka o kościele z 1349 r. Nowy murowany kościół św.
Józefa wybudowany po 1888 r. (Novák, t. 2, 2008: 357; VSOS 1, 1977: 412).