W 1451 r,. zapisano Jaszczniska (AGZ V, nr 131), w 1453 r. Jaczniscze (AGZ XIV, 2756).

[GJ] W 1451 r. król Kazimierz Jagiellończyk nadał braciom Stankowi i Iwankowi Dawidowiczom, zasłużonym w strzeżeniu granic przeciwko Tatarom, pustkowie zwane Jaszczniska. W zamian jako wlaściciele mieli stawać na każde żądanie starostów lwowskich do strzeżenia granic Królestwa i ziemi (lwowskiej) przeciwko Tatarom (AGZ V, nr 131). W 1453 r. Iwan (zapewne identyczny z Iwankiem Dawidowiczem) pojawił się wśród kniaziów z Łoziny, Żornisk i Jaczowa w składzie sądu wołoskiego, sprawowanego w obecności urzędnikow starosty lwowskiego, zapewne identycznego z sądem strungowym (AGZ XIV, 2756; Jawor, 1997, 179-186). W rzeczywistości nadanie z 1451 r. spowodowało, że osada ta pozostawała nadal własnością królewską, zaś potomkowie Dawidowiczów byli w niej kniaziami, lub sługami starościńskimi. W 1488 r. odnotowano Stanka z Jaśnisk, który poręczył za pochodzącego z tej samej miejscowości Konrada, którego określono jako servitor (AGZ XV, 1943).W tym samym roku pojawił się też Bothysz servitor de Iacznyscze (AGZ XV, 1926). W 1510 r. w rejestrze poborowym stwierdzono, że mieszkańcy tej miejscowości sa zwolnieni od opodatkowania, gdyż: servi castri nichil dant (AGAD, ASK, I, 20, 168). Już w tym czasie zaliczano ich do szlachty, skoro w 1508 r. odnotowano: nobilis Ivaszko de Jaczniscza (CPAHUL, F. 9, op. 1, spr. 7, 396). W osadzie tej cały czas wobec kmieci miało zastosowanie prawo wołoskie (AGZ XVII, 3849 z 1501 r.) [GJ]