Ta położona w starostwie lwowskim osada swoje istnienie w źródłach ujawnila w 1431 r. (Szyszka 2016, 421). W 1443 r. występuje jako wieś prawa wołoskiego, skoro wzmiankowany jest wówczas: knesz de Kraszow (AGZ XIV, nr 814-819). W 1446 r. zbiegł do niej kmieć Mikuła z Zubrzy, wraz z 200 owcami i 200 wieprzami oraz koniem. Zbiega nie chcial zwrócić Corposz tywun de Crassow-w rzeczywistości zapewne kniaź (AGZ XIV, nr 1690 i 1693). W tym czasie tenutariuszem tej miejscowości był  Jaczko Tustanowski hr. Sas, który toczył spór ze szlachcicem Styborem z Wiśni o kmiecia Iwana Korpocza, który chciał opuścić Krasów, gdzie był lokowany na prawie wołoskim (AGZ XIV, nr 1932 z 1447 r.; Wyrostek, 1932, 151). W XVI w. osada nadal korzystała z prawa wołoskiego. W latach 1564-1565 kmiecie siedzący na prawie wołoskim użytkowali w sumie 19 1/4 dworzyszcza, które były wieksze od łanów. Z każdego dworzyszcza płacili po 30 gr czynszu, poczty po 3 gr, za sery po 3 gr, za popręgi 1 gr. Uiszczali dwudzieszczyznę od owiec. Niegdyś dawali też co 20 wieprza, ale tą zbyt uciążliwą powinność zamieniono na daninę w postaci 1 wieprza z półdworzyszcza rocznie (LWR II, 175; Opisi korolivščin, 1900, 367-368).