Ta osada położona na skraju wylesionych, objętych bardziej intensywną gospodarką rolniczą obszarów, lokowana na prawie niemieckim przed 1434 r. (Szyszka 2016, 151) swój wołoski charakter prawny ujawniła w 1497 r. Wówczas Kosma pop z Suchodołu oskarżył o napad na drodze kniazia Iwana ze Stulska wraz z innymi Wołochami: laboriosus Iwan knaz de Stolsko cum omnibus Valachis seu kmethonibus in villa Stolsko residentibus (AGZ XV, nr 2562). Owymi kmieciami-Wołochami byli Iwan, Jaczko i Taras. Rok później ów kniaź (officialis alias knyasz) tłumaczył się przed woźnym sądu grodzkiego, że sprawcy tego napadu zbiegli (ze Stolska): sed homines dissipati sunt (AGZ XV, nr 2684). Dalsze losy funkcjonowania obyczaju wołoskiego w tej miejscowości nie są rozpoznane. Na początku XVI w. została ona całkowicie zniszczona przez najazdy mołdawskie i tatarskie (ŹD XVIII/1, 153, 156).