Dawna nazwa Żabie (stara nazwa), którą za czasów USRR zamieniono na obecną - Werchowyna.

Początkowo Żabie stanowiło tereny wypasowe Kosowa w nadaniu dla Maksyma zwanego Władem Dragosinowiczem, który miał od 1424 roku obowiązek świadczenia przez mieszkańców tej osady danin z połonin Berezowo i Żabie (AKLS I, 29; Jawor, 2004: 48). Werchowyna to największa miejscowość w dawnej Galicji (do 1914 roku). W jej obręb terytorialny wchodziły przysiółki Żabiego, a dzisiaj odrębne miejscowości: Ilcia, Zamagura, Bystrec, Dzembronia, Krzywopole, Kraśnik, Zelene (Olszański, 1993: 58-66). Podstawą bytu Hucułów z Werchowyny była hodowla owiec. Obecnie dominuje hodowla krów.  

Repertuar muzyczny:

Nadrzędną formą muzyczną są noty (podlegają wariantowaniu, luźny związek tekstu z melodią). Istnieją noty do spiwu i danca w obu przypadkach zawsze wykonywane z towarzyszeniem instrumentu najczęściej skrypki. Z perspektywy emicznej istnieje wśród Hucułów werchowyńskich podział repertuaru muzycznego na dwie podstawowe kategorie pierwszą: do spiwu - spiwanki huculskie (wesilne, soromickie, polonynskie) spiwanki koliednickie, kolidy (cerkowne [ukraińskie] i huculskie: spiwanki koliednickie (przed chatą, w chacie),pljesowe (przed chatą) oraz wykonywane za stołem -  zastilne: chrestowa, gazdi, gazdyni, parubkowi, diwocza (diłczyni), ditem, umerła, stołowi oraz wykonywana przed chatą: pidstinna) oraz pisni ukrainskie. Drugą grupę tworzy repertuar taneczny: do danca – hucułka z figurami tropatanki (wraz z odmianą z wyhodu [tradycja przysiółka Wipcze], w który często wkomponowują się krótkie przyśpiewki tzw. pryspiłki, dalej nyskyj i wysokyj danec, pidpoharynka (wykonywany do lat 80 XX wieku), trisunka (do lat 50 XX wieku), koleso, polka, walc, reszeto i kruhljek (kolędnicki). Osobną kategorię stanowi pljes (kolędniczy), który jest formą pośrednią pomiędzy tańcem a śpiewem i zalicza się do najdawniejszych form o charakterze paratanecznym w Karpatach. Posiada przedchrześcijański rodowód i magiczną funkcję (mniej lub bardziej uświadomioną). Do kategorii repertuaru pokrewnego pljesowi zalicza się wykonywany w Werchowynie kolędniczy taniec na konopli (po wejściu do chaty). Obecnie najbardziej rozbudowaną i wiodącą rolę pełni muzyka instrumentalna. Przy towarzyszeniu instrumentalnym śpiew pełni formę drugoplanową i ma charakter melorecytacji z akcentem położonym na warstwę słowną. W repertuarze rdzennym dominują skale: wołoska (z III stopniem obniżonym i IV podwyższonym), pentachordalna, pentatoniczna - hemitoniczna, heksachordalna, heptachordalna, miksolidyjska. W repertuarze rodzimym obowiązuje obsada wokalno-instrumentalna. Bez towarzyszenia instrumentalnego wykonywane są tylko pisni ukrainskie.

Instrumentarium:

- Do dawno zanikłych z użycia instrumentów o pasterskim rodowodzie zaliczają się: denciłka, fłojera. Okazjonalnie używane są głównie w formie komercyjnej: drymby, dudy, sopiłka, telenka. Funkcję obrzędową o magicznych podstawach pełnią trembity (obrzęd kolędowania, pogrzeb) i skrzypce (wesele, kolędowanie).

- Obecne składy kapel: skrzypce I i II, cymbały, bubeń (bęben), sopiłka (fujarka 6. otworowa). Ten skład może być poszerzony o bajan (akordeon), saksofon, trubkę (trąbkę) oraz jamahę (obsada weselna). Najstarszy skład muzyki to skrzypce i dudy, dudy i sopiłka, telenka lub fłojera.     

Obrzędy:

Najbardziej żywotny i rozbudowany pod względem formalnym jest obrzęd kolędowania (6-18 styczeń). Rodzaje grup kolędniczych: Wertep (dzieci w wieku 3-8 i 10 lat), Pastuszki i Anhełyki (dzieci 11-15 lat), Krole (15-18 lat), partie kolędnickie (dorośli kolędnicy płci męskiej, obrzęd typu małorusko-bułgarsko-rumuńskiego z dobrze zachowanymi formami świeckiego kolędowania), Melankje (grupy dorosłych i osobno grupy dzieci). W 2015 roku kolędowały 4 partie kolędnickie z przysiółków: Wipcze, Żabiowski Potik, Pidmagura, Zapotik. Obrzęd weselny coraz bardziej wchłania wpływy miejskie co uwidacznia się w preferowanym ubiorze (Młodych i gości), w stosunku do działań obrzędowych i gustach muzycznych. Nada preferowane jest natomiast wykonawstwo spiwanek huculskich (starsza i średnia generacja).

Imprezy folklorystyczne:

-  od 2004 Huculska Rozkoleda – prezentacja grup kolędniczych z regionu werchowyńskiego

-         Festiwal Mohura (wybitnego huculskiego skrzypka)

Zabytki:

-  Cerkiew prawosławna – obecnie druga pw. Najświętszej Marii Panny wybudowana w 1989 roku na miejscu starszej (z ok. 1880 roku).

- Cerkiew grekokatolicka – przysiółek Słupejka

-  W przysiółkach Wipcze, Puszkar

KOLĘDOWANIE NA HUCULSZCZYŹNIE https://www.youtube.com/watch?v=zUnoqkzWXLU