[GJ] Osada została objęta prawem wołoskim zapewne już w pierwszej połowie XV w. W 1458 r. odnotowano kniazia Sienka; laboriosus Syenko ksądz de Selcze (AGZ XII, nr 4267-4268, 4288). Jak wynika z zapiski z 1463 r. starosta halicki pozywał owego kniazia o niewywiązywanie się z ciążącego na nim obowiązku budowy i odbudowy zamku halickiego: racione repercussionis pignoris pro nonductione roborum, pro reformacione et constructione castri Halicensis (AGZ XII, nr 4414). Obowiązek dbania o stan grodu, połączony często z jego strzeżeniem, występuje powszechnie we wsiach wołoskich, zwłaszcza w stosunku do Wołochów z osad należąych do monarchy (Jawor, 2000, 68-740). Tereny wypasowe dla zamieszkujących w tej osadzie pasterzy stanowiły przede wszystkim rozległe lasy bukowe i jodłowe nad Dniestrem, Bystrzycą, Łukwią i Lipą a także: na górach wielkich które zowią Alpes, idące aż ku granicom węgierskim, należące do starostwa halickiego. W 1565 r. wspomniano o stadach wypasanych tam przez 3 mieszkańców Sielca: Kiryła, Wasyla i Feidka . Od każdych 100 owiec (określanych przez lustratorów jako stado) dawali, podobnie jak inni hodowcy, barana, ser, popręgi, pieniądze: i inne rzeczy (Opisi korolivščin, 1895, 56). [GJ]