W 1473 r. Jan z Buczacza zastawił osadę Rudniki. Jeśli w ustalonym terminie nie zwróciłby pożyczonej sumy (40 grzywien), wówczas pożyczkodawca miał jako zastaw uzyskać tę wieś, osadzoną na prawie niemieckim i wołoskim: que villa est locata in iure Theutonico er Valachico. Otrzymał też prawo do przeniesienia zamieszkałych tam wieśniaków na prawo ruskie (AGZ XII, nr 3607). Powyższy przykład ilustruje nie tylko dość rzadko występującą wołosko-niemiecką dwudzielność prawną, ale też wskazuje na tendencję do odberania uprzywilejowanego statusu jej mieszkańców poprzez wprowadzenie prawa ruskiego. Dzięki takiemu zabiegowi możliwe było chociażby podwyższenie czynszów, ale też wprowadzenie wysokiego wymiaru pańszczyzn.