Ta szlachecka osada wzmiankowana jest w xródłach po raz pierwszy w 1437 r. (AGZ XII, nr 186). Swój wołoski charakter prawny ujawnila jednak dopiero w 1515 r., kiedy podstawą uiszczenia podatku były 4 łany kmiece, młyn, pop oraz stado liczące 150 owiec (ŹD XVIII/1, 169). Tereny wypasowe dla zamieszkujących w tej osadzie pasterzy stanowiły przede wszystkim rozległe lasy bukowe i jodłowe nad Dniestrem, Bystrzycą, Łukwią i Lipą a także: na górach wielkich które zowią Alpes, idące aż ku granicom węgierskim, należące do starostwa halickiego. W 1565 r. wspomniano o stadach wypasanych tam przez 2 mieszkańców Grabowca: jacka Pohnaczicza i Sotcza Marusicza. Od każdych 100 owiec (określanych przez lustratorów jako stado) dawali, podobnie jak inni hodowcy, barana, ser, popręgi, pieniądze: i inne rzeczy (Opisi korolivščin, 1895, 56).