Ta notowana od połowy XV w. osada znajdowała się w rękach rodziny Żurakowskich hr. Sas (Wyrostek, 1932, 152). W 1444 r. we wsi wzmiankowany watman-typowy dla ziem południoworuskich i mołdawskich naczelnik osady, czasem utożsamiany z wołoskim kniaziem (AGZ XII, nr 1262; Jawor, 2000, 126). W tym czasie zamieszkujący tutaj chłopi osadzeni byli na dworzyszczach, co równie dobrze może świadczyć o stosowaniu prawa wołoskiego jak i ruskiego (AGZ XIX, nr 871). W 1515 r. z części należącej do szlachcica Mikołaja zapłacono podatek od 3 łanów kmiecych, 50 owiec i popa, zaś część należąca do Dzurakowskiego była całkowicie zniszczona (ŹD XVIII/1, 169). Mimo skromnej liczby, już sam fakt uiszczenia podatku od owiec przekonuje o funkcjonowaniu przynajmniej w części osady prawa wołoskiego. Tereny wypasowe dla zamieszkujących w tej osadzie pasterzy stanowiły przede wszystkim rozległe lasy bukowe i jodłowe nad Dniestrem, Bystrzycą, Łukwią i Lipą a także: na górach wielkich które zowią Alpes, idące aż ku granicom węgierskim, należące do starostwa halickiego. W 1565 r. wspomniano o stadach wypasanych tam aż przez 14 mieszkańców Lachowców. Od każdych 100 owiec (określanych przez lustratorów jako stado) dawali, podobnie jak inni hodowcy, barana, ser, popręgi, pieniądze: i inne rzeczy (Opisi korolivščin, 1895, 56).