[GJ] Już w 1378 r. w osadzie tej pojawili sie protoplaści rodziny Żurakowskich hr. Sas, co pozwala łączyć ich z najstarszą uchwytną źródłowo fazą osadnictwa bojarów wołoskich na Rusi Czerwonej (Wyrostek, 1932, 152). Swój wołoski charakter prawny omawiana wieś ujawniła dopiero w 1515 r., chociaż zapewne siega on co najmniej XV w. Wówczas z części należącej do Fiodora uiszczono podatek od 1 łanu, zaś z działu Stecza od 2 łanów kmiecych, młyna, popa oraz 100 owiec (ŹD XVIII/1, 169). Owce jako podstawa opodatkowania są charakterystyczne dla osad, ktorych przynajmniej część podlegała prawu wołoskiemu (Jawor, 2000, 78-79). Tereny wypasowe dla zamieszkujących w tej osadzie pasterzy stanowiły przede wszystkim rozległe lasy bukowe i jodłowe nad Dniestrem, Bystrzycą, Łukwią i Lipą a także: na górach wielkich które zowią Alpes, idące aż ku granicom węgierskim, należące do starostwa halickiego. W 1565 r. wspomniano o stadach wypasanych tam przez 3 mieszkańców Żuraków: Iwana Babicza, Pawła Lazarkowicza i Ozora Bulharowicza. Od każdych 100 owiec (określanych przez lustratorów jako stado) dawali, podobnie jak inni hodowcy, barana, ser, popręgi, pieniądze: i inne rzeczy (Opisi korolivščin, 1895, 56). [GJ]