Ciche
Kategorie:
osady z elementami prawa wołoskiego, XVI wiek
Nazewnictwo
W dokumencie lokacyjnym z 1595 r. występuje Rogoźnik. Nazwa Ciche pojawiła się w 1649 r., w latach 1676-1697 Ciche alias Rogoźnik (Długopolski, 1914-1921: 24).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Tą położoną w starostwie nowotarskim osadę lokowano w 1595 r., na mocy przywileju królewskiego, wystawionego dla "uczciwego" Tomasza Miętusa, za jego poczciwość i męstwo. Rekompensatą trudów poniesionych przy jej lokowaniu było sołectwo, w skład którego miały wchodzić 2 łany gruntu, karczma, młyn, folusz, piła, prawo połowu ryb oraz wypasu owiec w pobliskich górach. We wsi mógł on lokować 8 zagrodników, którzy na rzecz sołtysa mieli odrabiać pańszczyznę w wymiarze 6 dni w roku, w zamian za wyżywienie. Osadnicy otrzymali 10 lat wolnizny, po upływie której mieli płacić czynsze, uiszczać daniny i robocizny tak, jak to czynili mieszkańcy innych wsi w starostwie nowotarskim. Wieś miała się rządzić prawem niemieckim zwanym magdeburskim, zaś we wszystkich sprawach jej mieszkańcy mieli odpowiadać przed swoim sołtysem według prawa niemieckiego. Sołtys powinien służyć w wyprawie wojennej przy staroście konno, dobrze uzbrojony (Długopolski, 1914-1921: 22-23). W przypadku Cichego elementów prawa wołoskiego w przywileju lokacyjnym występuje jeszcze mniej niż w pobliskich wsiach. Można do nich hipotetycznie zaliczyć pańszczyznę na rzecz sołtysa czy wzmianki o hodowli owiec. Brak natomiast stwierdzenia konieczności uiszczania owczej dwudzieszczyzny.
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa