Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego

Brusno Stare


Kategorie: lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), osadnictwo wojskowe, Wołosi

Nazewnictwo


Brusno wzmiankowane od 1444 r., (Janeczek, 1991: 152-153), po pierwszym rozbiorze administracyjnie podzielona na Brusno Nowe zamieszkałe przez Polaków i Brusno Stare przez Ukraińców.

Ludność — skład etniczny



Język



Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)


Osada wzmiankowana od 1444 r. W 1507 r. zapłacono z tej wsi pobór od 4 łanów oraz: Valachi ibidem a 200 ovium duos fertones solvunt, w latach 1545-1555 wzmiankowane prawo wołoskie i kniaź (AGAD, ASK I, 36: k. 12; Janeczek,1991: 152-153). W lustracji z 1564 r. wieś określona jako "dziedzina wielka, mająca ról niepomiernych dosyć". Chłopi dzierżą dworzyszcza, w każdym zamieszkuje po kilka rodzin, corocznie uiszczają dwudzieszczyzn od wypasu owiec: Iwan kniaszik liber od czinszu racione posług (Opisi korolivŝїn, 1900: 272).

[MW] "Za konia, wzposażonego na wojnę hromada Brusno płaciła każdy drugi rok grzywnę, pozostając się, więc, uwolnioną od tej opłaty na rok kolejny". Corocznie też osadnicy byli zobowiązany płacić na rzecz starosty t. zw. "wojenszczyznę" - albo pieniądzami lub naturalnie (Шандра Р. Правове врегулювання: 75). [MW]

Źródła do dziejów miejscowości


AGAD, ASK I, 36: k. 12

Historia miejscowości


Wieś zamieszkiwana przed II wojną światową przez Ukraińców została zniszczona w latach 1945-47 a jej ludność wysiedlono do ZSRR. Jej tereny wchodzą obecnie w skład Polanki Horynieckiej. 

Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)



Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe



Dokumentacja fotograficzna i filmowa