Czarny Dunajec
Kategorie:
osady z elementami prawa wołoskiego, XVI wiek
Nazewnictwo
W 1564 r. Dunaiecz Czarny (LWK I: 149), w 1581 r. Dunaiecz (ŹD 14: 146).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W lustracji królewszczyzn z 1564 r. ta położona w tenucie nowotarskiej miejscowość jest określona jako nowa, lokowana przed 12 laty. Osadzonych tam było 15 kmieci płacących czynsz, tak samo jak sołtys. Nie ulega wątpliwości, że była to wieś lokowana na prawie niemieckim. Jednocześnie w Czarnym Dunajcu zamieszkiwało 2 pasterzy. Jeden z nich uiścił za 10 baranów rekompensatę w pieniądzu, co odpowiada stadu liczącemu 200 owiec (dwudzieszczyzna) i za ser (od stada). Drugi dał opłatę w zamian za 7 baranów (stado około 140 owiec) i za ser (LWK I: 149). Występowanie tych danin pasterskich (dwudzieszczyzna i ser od stada) jest typowym elementem prawa wołoskiego (Jawor, 2000: 79).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Przed 1596 r. miejscowy sołtys Tomasz Miętus wzniósł w tej osadzie kościół pod wezwaniem św. Trójcy. Była to filia świątyni cystersów w Ludźmierzu. W 1602 r. na wniosek okolicznych sołtysów erygowano w Czarnym Dunajcu oddzielną parafię (Falniowska-Gradowska, 1997, 98-99).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa