Jedna z jedenastu wsi zamieszkanych przez Vlahomeglenitów, wskazanych przez
Gustawa Weiganda (1889).
Wedle tradycji pierwsi mieszkańcy osady pochodzili z wołoskiego siedliska o
nazwie Katunište, obecnie znajdującego się na terytorium Grecji. Opuścili to miejsce
na przełomie XVIII i XIX w., uciekając przed atakami ze strony
zislamizowanych chrześcijan. Wedle innej tradycji, mieli oni przybyć z osady,
która znajdowała się pomiędzy obecną Humą a Skrą. Powodem był brak świeżej wody
w pierwotnym miejscu zamieszkania.
W 1913 roku znalazła się w Serbii i została praktycznie odcięta od innych
osad zasiedlonych przez Vlahomeglenitów, które znalazły się po greckiej stronie
granicy. Wcześniej utrzymywała dość bliskie kontakty np. z osadą Lagkadia
(istniały więzy pokrewieństwa). W czasach osmańskich osada uchodziła za ubogą,
była zamieszkana m.in. przez drwali oraz rodziny, które utrzymywały się z
uprawy ryżu na potrzeby miejscowego beja. Ze względu na złą sytuację
ekonomiczną większości rodzin, na przełomie XIX i XX wieku na podatny grunt
padała tam propaganda rumuńska. Podczas I wojny światowej władze bułgarskie
przesiedliły mieszkańców miejscowości do środkowej Bułgarii, ponieważ uznawano
ich za niechętnie nastawionych wobec wojsk bułgarskich, walczących na froncie
salonickim. W latach 20. XX wieku kilka rodzin wyemigrowało do Rumunii
(Dobrudża południowa), nasiliła się także migracja do pobliskiej
Gevgeliji. Po II wojnie światowej kilka rodzin wyjechało do osady Bogorodica,
gdzie zajęły domostwa należące wcześniej do Turków, emigrujących z Jugosławii w
latach 50. i 60. XX wieku.