Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego
Radocyna
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
W 1921 mieszkało tu: 384 grekokatolików, 13 Żydów i
4 rzymskich katolików. W 1936 roku mieszkało tu 435 prawosławnych, 2
grekokatolików, rodzina żydowska prowadząca sklep, rodzina cygańska zajmująca
się cygaństwem oraz żołnierze straży granicznej wraz z rodzinami
Język
Do czasu wysiedlań - dialekt łemkowski
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada położona w dobrach rodziny Stadnickich. Nie jest notowana w rejestrze poborowym z 1581 r, natomiast pojawiła się w kolejnym, z 1595 r. Zapłacono wówczas jedynie od 1 1/2 dworzyszcza. Zdaniem J. Czajkowskiego do założenia Radocyny przyczynili się mieszkańcy wsi Łosie, skoro w 1604 r. mieli tutaj pola (Czajkowski, 1999: 68-69).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Wioska miała kiedyś 2 km długości. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1603 roku. Pod koniec XVIII wieku była samodzielną parafią zamieszkałą przez około czterysta osób. W 1928 roku większość mieszkańców przeszła na prawosławie. W 1945 wszyscy mieszkańcy Radocyny łącznie z księdzem dobrowolnie wyjechali do ZSRS w okolice Krzywego Rogu, zabierając ze sobą chorągwie i dzwony z cerkwi. Pod koniec lat pięćdziesiątych w dawnym budynku szkoły zamieszkało dwóch Łemków, ale w 1973 roku zostali oni zmuszeni przez PGR do jej opuszczenia.
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
W 1636 r. w źródłach trzykrotnie pojawia się pop z Radocyny (Czajkowski, 1999: 69).W dolinie zachowało się
trochę śladów po dawnej osadzie: kapliczki i krzyże przydrożne, ruiny piwnic,
zdziczałe drzewa owocowe oraz stary cmentarz i budynek szkoły z 1912 roku
odnowiony w 1973 roku. Stała tu kiedyś
cerkiew wybudowana w 1898 na miejscu poprzedniej, którą zniszczyła powódź. Obie
cerkwie grekokatolicka i prawosławną rozebrano w 1955 roku.
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa
3
7
6
9
8
5
4
1
2