Bednarka
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, XV wiek
Nazewnictwo
W XV w. obok formy Bednarca, występują też Byednarka oraz Byednyarzka (SHGWK I: 34).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Pozostająca własnością królewską w starostwie bieckim Bednarka w źródłach pojawiła się w 1401 r., ale już w XIV w. przeszła lokacje na prawie niemieckim, skoro w 1401 r. jej dotychczasowy sołtys Przecław sprzedał sołectwo wraz z przywilejem Wojtkowi Gładyszowi, młynarzowi z Jodłowej. Niewiele później rozpoczął się napływ Wołochów na teren tej osady, skoro w latach 1420-1426 sołtysem był Laczslaus Walachus, w 1426 Szandro, w 1438 Szymon Walach, zaś w 1484 szlachetny Szymek. Owi sołtysi utrzymywali więzi rodzinne z kniaziami i krajnikami z sanockiej Odrzechowej, skoro w latach 1520-1524 wzmiankowana jest Katarzyna, córka Jacka sołtysa Odrzechowskiego, żona Jacka, sołtysa w Bednarce. Nie ulega też wątpliwości prowadzenie na terenie omawianej wsi gospodarki pasterskiej - właścicielem stada liczącego 170 owiec był zamieszkujący tutaj kmieć Borys (SHGWK I: 34). W 1530 r. król zezwolił Piotrowi Bielowi kmieciowi z Mszanki osadzić Wołochów na pustkach w Bednarce (Pieradzka, 1939: 109).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop ruski wzmiankowany w 1581 r. (SHGWK I: 34), zaś wcześniej, w 1558 r. pop ruski i cerkiew uposażona w 1 łan gruntu (Dobrowolska, 1985: 142).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa