Jamna Górna
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca), XVI wiek
Nazewnictwo
Współczesna nazwa wsi pojawiła się w połowie XVII w., przedtem określano ją jako Jamna (Makarski, 1999: 103).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Królewską osadę Jamna Górna lokował Fedko Rusin, kniaź z Makowej - starej wsi wołoskiej, w 1511 r. lub wkrótce przed tą datą, kiedy to rozgraniczono ją od sąsiednich osad (Czajkowski, 1995: 101). W 1531 r. szlachetny Piotr Stupnicki uzyskał królewską zgodę na wykupienie sołectwa (knyastwo) z rąk Eliasza zwanego Hilko (AGAD, MK 46: 104). W 1565 r. w osadzie zamieszkiwało 24 kmieci na 18 łanach, płacących czynsze oraz składających daninę w baranach i wieprzach. Jeden z kmieci, dzierżący półłanek był zwolniony od tych powinności, gdyż: jest dziesiątnikiem alias sługą. Pop płacił czynsze z 1/4 łanu. Kniaź pobierał 1/3 danin chłopskich, w zamian oddając do grodu 12 baranów rocznie (LWR II: 66).
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, MK 46: 104; LWR II: 66. Liczne materiały na temat tej osady na stronie: http://www.apokryfruski.org/kultura/nadsanie/jamna-gorna/
Historia miejscowości
Osada przestała samodzielnie funkcjonować w wyniku wysiedleń ludnosci po drugiej wojnie światowej.
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop wzmiankowany od 1565 r. (LWR II: 66).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa