Michniowiec
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, XVI wiek
Nazewnictwo
W 1522 r. notowany jako Mnychowiecz (AGAD, MK 37: 337), w 1527 r. Michnowiec (Makarski, 1999: 168).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada w starostwie samborskim lokowana na prawie wołoskim. Pop Wańko (Wainko) pochodzący z nieodległego Hołowiecka uzyskał w 1527 r. od króla Zygmunta Starego potwierdzenie wcześniejszego dokumentu zmarłego starosty Jana ze Sprowy. Na jego mocy uzyskał w tej osadzie potwierdzenie posiadania sołectwa zwanego kniaziostwem, które nabył od poprzednich kniaziów, Oleszka i Jurka. Ponadto królowi załacił za nie 30 florenów. Kniaziostwo miało sie składać m. in z jednego dworzyszcza, prawa do budowy młyna, daniny od ludności według obyczaju wołoskiego. Chłopi na rzecz kniaziow mieli wykonywać 2 dni pańszczyzny w roku. W zamian wykonywali obowiązek służby wojskowej. Osadnicy już tam zamieszkali otrzymali 11 lat wolnizny (AGAD, MK 37: 337; Inwentarz 1568, 345-347). W 1565 r. było tam już 56 1/2 łanów, z których płacono czynsze w pieniądzu, zaś akcja osadnicza nadal trwała, skoro 4 kmieci na półłankach korzystało jeszcze z wolnizny (LWR II: 81).
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, MK 37: 337; (LWR II: 81.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
W 1556 r. w dokumencie królowej Bony wzmiankowana jest sprzedaż popostwa w Michniowcu przez Damiana Mandzowicza na rzecz swojego teścia popa Oleszka (Inwentarz 1568, 347v). Pop Wańko z Hołowiecka był zasadźcą wsi. W 1565 r. pop z cerkwi płacił roczny czynsz i opłatę zwaną pokłon (LWR II: 81).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa