Polany Surowiczne
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim, miejscowość historyczna (nieistniejąca)
Nazewnictwo
Wieś ta początkowo nazywała się Potok Surowiczny (1549) ale już w 1551 r. Poliana (Fastnacht, 2007: 150).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Początki osady sięgają czasów Mikołaja Wolskiego, starosty sanockiego w latach 1523 - 1548, kiedy to rozpoczęto trzebież (Fastnacht, 2007: 150). W 1549 r. starosta sanocki Piotr Zborowski zezwolił opatrznemu Iwanowi z Surowicy na lokowanie na prawie wołoskim osady. Za poniesione przez niego koszty nadał mu sołectwo (kniaziostwo) m. in. z 3 łanami wolnymi od powinności, młynem, stępami, foluszem, karczmą, sadzawkami, dodatkowymi obszarami, barciami, zagrodnikami, rzemieślnikami, 1/6 czynszów i 1/3 danin od świń i owiec, zgodnie z obyczajem wołoskim. Na wyprawę wojenną sołtys jest obowiązany ruszać konno, dobrze wyposażony, z włócznią i zbroją, podobnie jak to czynią inni sołtysi. Po upływie 24 - letniej wolnizny osadnicy m. in. z półłanka płacić będą 15 gr czynszu, dawać jeden ser wołoski, popręg, dziesięcinę od świń i dwudzieszczyznę owczą, wojennego 6 gr. Mają chodzić na połoniny w celu poboru danin pasterskich, kiedy będzie taka potrzeba (AGAD, MK 77: 245 - 247v.)
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, MK 77: 245 - 247v.
Historia miejscowości
Po drugiej wojnie światowej mieszkańców wysiedlono do ZSRR a osada przestała istnieć.
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Na mocy przywileju lokacyjnego pop został uposażony w jeden łan ziemi wolny od powinności (AGAD, MK 77: 245 - 247v.)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa