Przed lokowaniem wsi na jej terenie działalność prowadził Żyd Abraham z Rymanowa, który w 1570 r. otrzymał królewski przywilej na budowę kuźnicy, prawo wypalania węgla w lasach odrzechowskich i wykarczowania 3 łanów ziemi (Fastnacht, 2007: 151). W 1572 r. król nadał szlachetnym braciom Iwankowi i Michałowi Odrzechowskim prawo lokowania wsi na prawie wołoskim, z prawem osadzenia kmieci: tam Polonis quam Ruthenis. Odrzechowscy otrzymali prawo budowy cerkwi i młyna z foluszem i traczem, karczmy, sołectwo (kniaziostwo) uposażono w 5 łanów ziemi, uzyskali prawo lokowanie 20 zagrodników na półłanowych gospodarstwach, 1/3 kar sądowych, 1/3 czynszów oraz danin ze świń i owiec. Mieli obowiązek uczestniczenia w wyprawie wojennej na dobrym koniu (Stadnicki, 1848: 43 - 44). Chłopi otrzymali 15 lat wolnizny (Stadnicki, 1848: 43 - 44).