Jawornik
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1546 r. starosta sanocki Mikołaj Wolski zezwolił Romanowi Rusinowi synowi sołtysa Jarosza Sczawieńskiego lokować ma prawie wołoskim, na surowym korzeniu, wieś Jawornik. Za poniesione trudy otrzymał on sołectwo (kniaziostwo) z 2 łanami ziemi, sadzawkami, karczmą, dwiema łąkami, barciami, dodatkowymi obszarami, zagrodnikami i kowalem, prawo pobierania 1/3 danin, 1/3 kar sądowych. W czasie wojny sołtys ma służyć konno przy staroście. Chłopi uzyskali 20 lat wolnizny, a po jej upływie mieli m. in. płacić 15 gr czynszu z półłanka, dawać jeden ser wołoski, popręg koński, dziesięcinę od świń i dwudzieszczyznę od owiec, 6 pstrągów rocznie do zamku sanockiego. Żaden przybyły do osady zbieg z innej wsi nie może być odesłany z powrotem (AGAD, MK 77: 239 - 242v).
[MW] Zdaniem XVI-wiecznych opisów królewszczyzn, Jawornik, jako wieś wołoska, płaciła podatek zwany "podymne" (Шандра Р. Правове врегулювання: 74) [MW]
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, MK 77: 239 - 242v.
Wołoszczuk: Жерела, т. 2 : 279-282.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
W świetle przywileju lokacyjnego miejscowa cerkiew została uposażona w jeden łan ziemi wolny od powinności. W dokumencie pojawiły się toponimy wołoskie: bród zwany Kocziesbor oraz staw Runka (AGAD, MK 77: 239 - 242v).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa