Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego

Belgrad


Kategorie: Arumuni, Cincarzy, współczesna Serbia

Nazewnictwo


Ludność — skład etniczny


Język


Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)


Źródła do dziejów miejscowości


Z rozwojem nowoczesnego Belgradu miejscowi Arumuni wiążą istotny wkład finansowy i intelektualny własnych przodków. Do nich należy Svetomir Nikolajević, pisarz, profesor historii literatury, zwłaszcza słowiańskiej, w tym serbskiej, członek Serbskiej Akademii Królewskiej, nominowany do Nagrody Nobla w 1915 r.. Był on krótko premierem Serbii, burmistrzem Belgradu i ministrem spraw wewnętrznych, jednym z założycieli Ludowej Partii Radykalnej i Stowarzyszenia św. Sawy, a także jednym z założycieli loży masońskiej „Pobratim”, był też członkiem Czerwonego Krzyża w Serbii, założonego przez inną osobę o korzeniach arumuńskich, Vladana Dordevicia*. 

Historia miejscowości



Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)


"Manakova kuca" dom arumuńskiej rodziny Manaka Mihajlovicia, w którym mieściła się pierwsza poczta w Belgradzie oraz kawiarnia u Manaka. Obecnie budynek jest częścią Muzeum Etnograficznego.

Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe


Centrum tej aktywności stanowi organizacja o nazwie „Lunjina”.

Lunjina obecnie liczy oficjalnie ponad 500 członków, przynależność wiąże się z wpłacaniem składki wysokości 1500 dinarów rocznie. Duża część to osoby przynależące biernie, a aktywnych jest ok. 30 członków. Ważną grupę członków stanowią osoby młode, bardzo zaangażowane, ich uczestnictwo jest oceniane przez zarząd organizacji jako kwestia kluczowa, decydująca o przyszłości nie tylko „Lunjiny”, ale arumuńskiej kultury i tożsamości. Lunjina została założona w 1991  przez Cincarów pochodzących z dwóch wiosek w zachodniej Macedonii: Bela de Jos i Bela de Supra. Spotkania początkowo odbywały się w Zemunie w kościele św. Marii (Bogorodicy), gdzie liturgia odbywała się albo po serbsku, albo po grecku, co było bliższe Cincarom.  W 1991 powstał pierwszy statut organizacji, przychodziło na spotkania bardzo dużo osób, które się z trudem mieściły. Pierwsze formalne spotkanie odbyło się w Belgradzie w Kolarcev Univerzitet w 1991. Wtedy to zastanawiano się nad nazwą organizacj. Przyjęto nazwę: Srbsko-cincarsko Drustvo „Lunjina” (Serbeasca-Armaneasca Sutsata „Lunjina”. i

Założycielem był prof. Dorde Kazarević, który pełni jako pierwszy funkcję prezydenta „Lunjiny”. Następnym prezydentem był Zoran Plasković, następnie Dimitrie Nikolajević, obecnie prezydentem jest prof. Lila Cona, językoznawca.  Zgodnie ze statutem wybór prezydenta dokonywany jest raz na 4 lata. Co roku odbywa się jedno generalne zebranie „Lunjiny”. Początkowo „Lunjina” wynajmowała lokal na spotkania 2 razy w miesiącu po 2 godziny. Obecnie  siedzibą stałą jest  lokal pierwotnie należący do jednego z członków organizacji, użyczony na cele jej działalności.

Zarząd organizacji ma plan rozszerzenia jej działalności  na szerszy obszar Serbii i stworzenie oddziałów „Lunjiny”  w Smederevie i w Wojewodinie.  Działalność obejmuje  między innymi nieregularne spotkania z okazji przybycia gości z różnych części Serbii oraz z zagranicy, a także regularną naukę języka arumuńskiego – 2 razy w tygodniu. Nauczycielami są: obecny prezes organizacji, Lila Cona, Anita Ateria oraz Aristotel Martinović.  Lekcje są płatne, uczęszcza ok. 10 osób na ogół młodych, które mają pochodzenie arumuńskie. Też lokal jest używany przez inną organizację „Nuzic Foundation”.   Raz w miesiącu odbywają się dni muzyki, które organizuje sekcja muzyczna.

W mieście odbywają się w październiku dni kultury arumuńskiej. 


Dokumentacja fotograficzna i filmowa