Dołżyca
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
W 1548 r. Piotr Zborowski starosta sanocki zezwolił na lokację wsi na prawie wołoskim Maksymowi Komanieckiemu (z Komańczy?) i nadał mu sołectwo (kniaziostwo) liczące 3 łany, prawo do budowy młyna, stęp, folusza i karczmy, nawsie, barcie, "porciales alias Cosari", prawo do lokowania zagrodników i rzemieślników, 1/6 czynszów i 1/3 danin. Na wyprawę wojenną ma się stawić konno, dobrze uzbrojony z włócznią i łukiem, tak jak inni sołtysi. Kmiecie otrzymali 24 lata wolnizny, zaś po jej upływie z 1/2 łanu będą płacić 15 groszy czynszu, dawać ser wołoski, popręg koński, dziesięcinę od świń i dwudzieszczyznę od owiec, będą dawać wojennego 6 groszy. Mają obowiązek strzec połonin i czynić posługi na rzecz zamku w Sanoku (Stadnicki, 1848: 77 -79).
Źródła do dziejów miejscowości
Stadnicki, 1848: 77 -79.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Na mocy przywileju lokacyjnego pop został uposażony w jeden łan ziemi wolny od czynszów. W tym samym dokumencie wyliczono górę Kiczarę - toponim wołoski (Stadnicki, 1848: 78).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa