A.I. Κουκούδης, Οι Ολύμπιοι Βλάχοι και τα Βλαχομογλενά, Θεσσαλονίκη 2001, s. 260-265.

Osada o charakterze rolniczym z elementami gospodarki hodowlanej. W drugiej połowie XIX w. stanowiła ona część czyftliku zarządzanego przez Wołochów-muzułmanów z pobliskiego Notia. Jej sytuacja była podobna po pozostałych osad w regionu Moglena. Dominowała uprawa owoców i zboża z dużym udziałem hodowli jedwabników. Hodowla zwierząt odgrywała znacznie mniejszą rolę. W osadzie znajdowała się cerkwie poświęcona Św. Paraskewie przy której działała grecka szkoła powszechna, wspierana przez klasztor Michała Archanioła z Arhangelo. Cerkiew została wybudowana w 1850 r., o czym zaświadcza inskrypcja umieszczona w jej części południowej. Miała się tam znajdować także ikona św. Paraskewy, którą wywieziono z Notii po zbiorowej konwersji tamtejszych Wołochów na islam.

Pod koniec lat 90. XIX sytuacja we wsi została zdominowana przez działalność probułgarskich komitów pod dowództwem Duszy Hristou. Rozwijała się propaganda na rzecz przynależności osady do egzarchatu. W 1898 r. uruchomiono szkołę rumuńską powszechną, która działała przez dwa lata. Jak informował konsulat grecki w Salonikach, w 1900 r. 60 rodzin z Perikleia zadeklarowało przynależność do patriarchatu, a w miejsce rumuńskiego nauczyciela pojawił się nauczyciel grecki. Szkoła rumuńska wznowiła ponoć swoją działalność w roku szkolnym 1903/1904. Do wsi dotarło także dwóch greckich księży, a konsulat utrzymywał tam swojego przedstawiciela. Wedle informacji zebranych przez metropolitę Mogleny Ioannikiosa w 1904 r. wszyscy mieszkańcy wioski opowiadali się za patriarchatem. Ludność grecka i grekomańska wnioskowała u władz osmańskich w Salonikach, aby podjęły zdecydowane kroki w celu ukrócenia działalności czet bułgarskich. W tej sprawie delegacja wsi udała się do Salonik.