Łubno
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim
Nazewnictwo
W 1424 r. notowana Lubna, w 1436 Lubnye, w 1441 Lubno (SHGZS II: 130)
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada we włości dynowskiej, notowana po raz pierwszy w 1424 r,. lecz niewątpliwie starsza. W 1447 r. pojawiła się wzmianka o synu kniazia z Łubna a w następnym roku o sołtysie z Łubna Janie Biernaszowskim. W opinii A. Fastnachta (SHGZS II: 131) nie ma pewności czy chodzi tu o Łubno koło Dynowa, czy jakaś wieś o tej nazwie na Słowacji, skoro w tej zapisce jest mowa o złodziejach z Węgier ( w tym synu kniazia). Z drugiej strony zobowiązanie wojewody dynowskiego do stawienia przed starostę obwinionych o to przestępstwo przemawia za ich pochodzeniem z Łubna koło Dynowa. Być może część wsi lokowana była na prawie wołoskim i miała swego kniazia a inna na prawie niemieckim, stąd sołtys. Dwudzielność prawna wsi na obszarach ruskich była w XV w. zjawiskiem dość częstym (Jawor, 2000: 104). W tej sytuacji rozstrzygającym argumentem za funkcjonowaniem w Łubnie prawa wołoskiego jest informacja, że w 1510 r. opodatkowano wieś z 16 łanów, młyna, karczmy z browarem, popa i 212 owiec (AGAD, ASK, I, 20: 161). Podatkowi od owiec podlegali tylko chłopi osadzeni na prawie wołoskim (Jawor, 2000: 79).
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, ASK, I, 20: 161.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop w Łubnie wzmiankowany od 1515 r. (SHGZS II: 131).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa