Karta miejscowości osadnictwa wołoskiego

Dobroslava


Kategorie: Karpaty, pasterstwo, Wołosi, współczesna Słowacja, Łemkowie

Nazewnictwo


Dobroslava

rus.  Доброслава

węg. Dobroszló

Ludność — skład etniczny


Słowacy, Łemkowie, Rusini, Wołosi, Węgrzy

W 2015 roku mieszkało w niej 30 osób, w tym 9 rodzin greko-katolickich i 11 prawosławnych.

Język


słowacki, łemkowski, rusiński, węgierski

Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)


Koniec XVI wieku, na fali kolonizacji wołoskiej.

Źródła do dziejów miejscowości


- Badania terenowe, Ewa Kocój, lipiec 2015.

Historia miejscowości


Wieś w regionie Świdnika, w Szaryszu, w kraju preszowskim. Powstała w końcu XVI wieku w dobrach makowickich, na fali kolonizacji wołoskiej.

Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)


1. Cerkiew św. Paraskiewy, wybudowana prawd. w początku XVIII wieku (praw. 1705 rok). W 1994 roku oddana miejscowym greko-katolikom. Drewniana, zrębowa, zbudowana na planie krzyża greckiego (jedyna na Słowacji), wybudowana na miejscu starszej budowli (według badań z 2002r.). Przebudowana w latach 30. XX wieku. Według badaczy w jej bryle łącza się elementy huculskie i łemkowskie. Obłożona z zewnątrz pionowymi deskami, postawiona na wysokiej kamiennej podmurówce. Nakryta d=łamanymi, gontowymi dachami namiotowymi. Posiada trzy wieże cebulaste różnej wielkości, o charakterze barokowym, zwieńczone kutymi metalowymi krzyżami.

Wnętrze cerkwi barokowe, prawdopodobnie pochodzi ze starszej cerkwi. Ikonostas bogato zdobiony, zawiera cenne ikony z XVIII wieku, pochodzące prawdopodobnie z pracowni z Halicza. Na ścianach cerkwi zawieszone są drewniane ikony, m.in. św. Paraskiewa (ikona z klejmami), ogromnych rozmiarów ikona Sądu Ostatecznego, Mąż Boleści. W tylnej części nawy malowana skrzynia i szafa na szaty liturgiczne z XIX wieku.

Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe


Dokumentacja fotograficzna i filmowa