Tučapi (Tuczapy)
Kategorie:
miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, pasterstwo, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Status prawny (wołoski lub ruski) tej położonej w starostwie śniatyńskim osady królewskiej, nadanej w 1548 r. wraz z okolicznymi wsiami Andrzejowi Tęczyńskiemu, nie jest jednoznaczny. Zamieszkujący w niej, w świetle lustracji z 1565 r. kmiecie sadzeni byli na dworzyszczach, z których uiszczali czynsze i podymne oraz składali daniny w owsie, dziesięcinę od barci pszczelich, jałówkę tytułem stacji a co 7 lat powołowszczyznę. Wśród danin pojawiła się też typowa dla obyczaju wołoskiego dwudzieszczyzna od wypasanych w okolicznych lasach wieprzy (Opisi korolivščin 1895, 35; LWR I, 241). Zwraca uwagę brak obowiązku świadczenia regularnych pańszczyzn oraz występowanie w Tuczapach instytucji watamana-naczelnika wsi powszechnej nie tylko na Podolu ale także w sąsiedniej Mołdawii (Jawor 2000, 126).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa