Beleluja (Beleluja)
Kategorie:
miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, pasterstwo, współczesna Ukraina, XVI wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona w starostwie śniatyńskim osada królewska stanowiła centrum klucza dóbr, który w 1548 r. jako wieczystą darowiznę uzyskał Andrzej Tęczyński. Status prawny wsi (ruski lub wołoski) w świetle lustracji z lat 1564-1565 nie jest jasny. Zamieszkujący tam kmiecie (wśród nich wymieniono Lazura Wołoszyna) osadzeni byli na dworzyszczach, z których płacili po 1 1/2 grzywny czynszu i po 2 gr podymnego rocznie. Nie odrabiali regularnej pańszczyzny a po 3 dni w roku orali, siali i sprzątali zboże jare i ozime, mieli także obowiązek naprawiania budynków dworskich. Uiszczali także daniny w postaci miodu z co dziesiątej barci, jałówkę tytułem stacji, co 7 lat powołowszczyznę ale także typową dla obyczaju wołoskiego dwudzieszczyznę: gdy żer bywa (Opisi korolivščin 1895, 30; LWR I, 238). Brak informacji o daninie od owiec może wynikać z trudności hodowli tych zwierząt na tym obfitującym w podmokłe tereny obszarze.
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa