Solina
Kategorie:
lokacja na prawie wołoskim
Nazewnictwo
W 1436 r. występuje jako Solina, w 1441 zapisano Selyna (SHGZS III: 143).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Osada pojawiła się w źródłach jako należąca do rodziny Kmitów w 1436 r., lecz niewątpliwie jest starsza. Swój wołoski charakter prawny ujawniła w latach 1482 - 1486, kiedy to najpierw kniaź Majko a następnie kniaź Iwaszko występowali przed sądem strungowym w Lesku, uczestnicząc w podziale kniaziostwa w Chrewcie oraz ręcząc za niejakiego Stecza z Bóbrki (SHGZS III: 143; Jawor, 2014: 493 - 521). W latach 30. XVI w. Solina była konsekwentnie zaliczona do osad na prawie wołoskim. W 1532 r. zapłacono łączny pobór z Soliny i Bóbrki od 9 dworzyszcz, młyna, folusza, sołtysa (kniazia) osiadłego na jednym dworzyszczu oraz popa (AGAD, ASK, I, 17: 105v).
Źródła do dziejów miejscowości
AGAD, ASK, I, 17: 105v.
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Pop notowany od 1530 r. (SHGZS III: 143).
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa