Chocznia
Kategorie:
miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, współczesna Polska, XVI wiek
Nazewnictwo
Już w 1355 r. wieś dzieliła się na Chocznię Starą i Chocznię Nową, póżniej zwane Ch. Dolną i Ch. Górną (SGHWK I, 349).
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Ta położona w tenucie barwałdzkiej osada królewska notowana jest w źródłach począwszy od 1355 r. Początkowo była wsią zasiedloną przez rolników, ale już w 1537 r. widoczne są dość znaczne ilości krów znajdujących się w rękach poszczególnych kmieci (SGHWK I, 349). Jak jak to miało miejsce w przypadku wielu innych, starych wsi rolniczych, w ciągu XVI w. nastąpiła częściowa wymiana ludności oraz zwiększenie w gospodarce Choczni roli zajęć związanych z pasterstwem. W 1576 r. na jej terenie istniały już zarębki-forma mieszanej gospodarki rolniczo-pasterskiej typowa dla późnej fazy osadnictwa wołoskiego w zachodnich Karpatach. Według J. Putka (1959, 120.129) aż 1/3 przydomków chłopskich występujących w latach 1575-1660 w Choczni i sąsiedniej Kaczynie jest pochodzenia wołoskiego. Jak sie wydaje, w przypadku omawianej osady te przemiany nie były zbyt głębokie, nie doprowadzily też do wyparcia z jej granic starej ludności rolniczej.
Źródła do dziejów miejscowości
Księgi wójtowskie wsi Choczni, zachowane od 1576 r. scharakteryzował J. Putek (1959, 433-436).
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa