Więciórka
Kategorie:
ciesielstwo, lokacja na prawie wołoskim, miejscowość istniejąca, osady z elementami prawa wołoskiego, pasterstwo, współczesna Polska, XVII wiek
Nazewnictwo
Ludność — skład etniczny
Język
Lokacja (data lokacji i prawo, na którym miejscowość została założona)
Pierwsza pewna informacja źrodłowa o tej osadzie królewskiej, położonej w starostwie lanckorońskim sięga 1646 r., nie ma jej natomiast jeszcze w rejestrze z 1581 r. Jej początki można zatem datować na przełom XVI i XVII w. Inwentarz z 1646 r. ukazuje obraz tej osady jako zamieszkiwanej przez chłopów, łączących zajęcia rolnicze z leśnymi i pasterstwem. W osadzie funkcjonowała też wówczas huta szkła. Wieśniacy uiszczali czynsze zamiast serów, wnosili opłatę zwaną stróżne, daniny w postaci owsa, kapłonów, kur, jajek, gontów, rydzów, w lnie i siemieniu lnianym. Zamiast pańszczyzn wykonywali elementy beczek. Kmiecie trudniący się wyrobem gontów, desek na beczki i wytwarzaniem węgla drzewnego (na sprzedaż) wnosili opłaty zależne od ilości zużytego drewna. Dwa razy w roku we wsi odbywały się sądy, co rodzi skojarzenie z wołoskimi sądami zborowymi zwanymi tez strungami (Jawor 1997, 79-86), przed wyjściem na pastwiska ich owce były liczone (popis), od każdej sztuki na św. Jakuba mieli wnieść opłatę w wysokości 3 gr. Od każdego szałasu powinni dawać 4 sery: nie małe i dobrze wysuszone. Jeżeli na miejscach wypasu stwierdzono by, że liczba zwierząt przewyższa ich liczbę uwzględnioną w popise, wówczas pasterz płacił karę w postaci 12 baranów a nielegalnie wypasane zwierzęta były konfiskowane (AVK XXV, 454-455).
Źródła do dziejów miejscowości
Historia miejscowości
Dziedzictwo kulturowe (materialne i niematerialne)
Organizacje, instytucje, związki wyznaniowe
Dokumentacja fotograficzna i filmowa