Ta należąca do państwa orawskiego osada w źródłach pojawiła się w 1408 r. Zapewne początkowo zamieszkiwali tam rolnicy, zaś Wołosi przybyli w jej granice już w pierwszej połowie XV w. 

- Kadlec K.,texValasi a valasské právo v zemích slovanských a uherských. S úvodem podávajícím pehled theorií o vzniku rumunského národa, Praga 1916, 2016.

Poświadcza to pośrednio wystawiony w 1474 r. przez króla Macieja Korwina dokument, zatwierdzający uprawnienia Wołochów z Medzibrodia oraz wsi Kňažia i  podległej zamkowi liptowskiemu  Dubowej Wołoskiej, skoro te wolności określono w nim jako stare, odziedziczone po przodkach (omówienie dokumentu przy haśle:  Kňažia). W XVI i XVII w. potwierdzone w przywileju z 1474 r. wolności nadal obowiązywały, zaś mieszkańców omawianej miejscowości konsekwentnie określano jako Valahi albo Olachi. W 1619 r. jej sołtysem był Paweł Mezibrodski, zamieszkiwało w niej także 6 siedlaków wołoskich. Pięc lat później tę godność pełnili Piotr i Paweł Mezybrodzcy oraz Michał Pyrozyk. Dysponowali oni 2 łanami gruntu oraz młynem. Mieszkańcy wsi obok rolnictwa zajmowali się pasterstwem, mogli wypasać stada liczące 300 zwierząt na hali zwanej Pożehow (Semkowicz 1932, 48; Semkowicz 1939, 7-8, 90-99, 103, 116, 131, 191). 

Dokument wystawiony przez króla Macieja Korwina z 1474 r. uznawany jest przez część badaczy jako pierwsza próba osadzenia koczowniczych plemion wołoskich i przywiązania ich do ziemi. Wedle dokumentu ich osadnictwo ograniczono wówczas tylko do 3 wsi: Medzibrodu i Kniaziej podlegających Zamkowi Orawskiemu oraz Valaskiej Dubowej podlegającej Zamkowi na Likawie. Regulacje te miały wynikać z konieczności ograniczenia szkód spowodowanych przez pasterski tryb życia.  (Kadlec 1916; Borczuch 2014).